زیبای حکیمانه

انسان ، موجودی مرگ اندیش!

حیوان به مرگ خود نمی اندیشد و وقتی که نمی اندیشد دغدغه مرگ هم ندارد. انسان اگر بداند که هر لحظه در تحول است و تحولات تکاملی است و بداند که مرگ در یکی از این حلقه های تکامل قرار گرفته و مرگ ، نیستی و نابودی نیست ، نمی ترسد.

ما هر لحظه می میریم و زنده می شویم. یعنی آن قبلی ِمن غیر از آن بعدیِ من است.

هر نفس نو می شود این دنیا و ما * بی خبر زین نو شدن اندر بقا

منبع این شعر از قرآن است «كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ» سوره الرحمن/29 ؛ خداوند هر روزی در شأن است و « يَوْمٍ » در این آیه یعنی لحظه یعنی هر لحظه خدا در یک شأن است یعنی در یک فعل و عمل تازه است.

و انسان هم به حکم این که مظهر کامل خداوند است هر لحظه در یک شأنی است یعنی شأن بعدی غیر از شأن قبلی است. این تغییر شأن یک نوع مرگ است. و همین الان هر لحظه به یک معنی می میرد.

لذا اگر مرگ را یک تحول بدانیم که هر لحظه برای من اتفاق می افتد جائی برای ترس نیست.

ارسطو گفته انسان حیوان ناطق است ، اما من می گویم انسان حیوان مرگ اندیش است ؛ چون به زمان و آینده می اندیشد و می نگرد و این توان فقط در انسان است و چون به آینده می نگرم مرگ خود را می فهمم.

منبع :

سایت رسمی دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی

https://philosophyar.net/dinani/%d9%85%d9%88%d8%ac%d9%88%d8%af-%d9%85%d8%b1%da%af-%d8%a7%d9%86%d8%af%db%8c%d8%b4/

عصاره ی زندگی !

مرگ عصاره حیات است.

مرگ جز چشیدن عصاره ی زندگی نیست ؛ گویا زندگی شربتی می شود که شخص هنگام احتضار آن را می چشد . اگر شهد است ، محصول کار شیرین اوست و چنانچه شرنگ و تلخ است ، نتیجه دوران زیست اوست. « كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ »سوره عنکبوت/آیه57

مرگ یعنی تحول و دگرگونی.

انسان بعد از مرگ از هر تحول اختیاری ، نقل و انتقال عملی و شدنی [ از قوه به فعل آمدنی ] منزه است . قبل از چشیدن شراب مرگ ، راه برای تغییر و شدن ها باز است ؛ اما پس از مرگ نه مجالی برای توبه و تجدید نظر می ماند و نه امکانی برای مهلت خواستن و تحصیل عمل صالح.

اگر بار خار است خود کِشته ای

وگر پرنیان است خود رِشته ای

منبع :

کتاب امام مهدی علیه السلام موجود موعود ، آیه الله جوادی آملی ، ص29