زیبای حکیمانه

یادی که دل را زنده نگه می‌دارد !

امام رضا (علیه السلام) فرمود : هر كس در مجلسى كه ياد و نام ما در آن زنده نگه داشته می‌‏شود بنشيند ، در آن روزى كه دلها می‌‏ميرند ، دل او نمی‌‏ميرد.

مَن جَلسَ مَجلساً يُحيا فيهِ أمرُنا لَم يَمُتْ قلبُهُ يَومَ تَموتُ القلوبُ . (امالی صدوق، ص83).

عرض می‌کنم : این دل‌مردگی برای روز قیامت نیست ؛ در همین دنیاست . انسان بی‌معنویت ، مرده‌ای عمودی است که چون انگیزه‌ای برای زندگی ندارد خودش را با قِر و فِر سرگرم می‌کند و اینگونه خود را فریب می‌دهد ؛ ولی خود می‌داند که از درون تهی است . این همان دل‌مردگی مزمن است که دارو و دوای آن یاد خدا و پیشوایان دین و تلاش برای عمل به آموزه‌های دینی است.

امام صادق (علیه السلام) به فضيل فرمود : آيا دور هم می‌‏نشينيد و گفتگو می‌‏كنيد؟ عرض كرد : آرى ، فدايت شوم . فرمود : من اين مجالس را دوست دارم. فضيل! آموزه‌های ما را زنده نگه داريد . رحمت خدا بر آن كه فرهنگ ما را زنده بدارد .

اى فضيل! هر كس که ما را یاد کند يا در حضور او ما را یاد کنند و از چشمش به اندازه پر مگسى اشک درآيد خدا گناهان او را می‌‏بخشد اگر چه فزونتر از كفهای موج دريا باشد.

قَالَ لِفُضَيْلٍ: تَجْلِسُونَ وَ تُحَدِّثُونَ؟ قَالَ: نَعَمْ، جُعِلْتُ فِدَاكَ. قَالَ: إِنَّ تِلْكَ الْمَجَالِسَ أُحِبُّهَا، فَأَحْيُوا أَمْرَنَا يَا فُضَيْلُ، فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَحْيَا أَمْرَنَا. يَا فُضَيْلُ، مَنْ ذَكَرَنَا أَوْ ذُكِرْنَا عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَيْنِهِ مِثْلُ جَنَاحِ الذُّبَابِ، غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَ لَوْ كَانَتْ أَكْثَرَ مِنْ زَبَدِ الْبَحْر (قُرب الإسناد، ص36).

منبع :

دکتر امید پیشگر

https://t.me/pishgar_ir