زیبای حکیمانه

نازپروردگی !

جنگ صفّین ، جنگ جمل ، جنگ خوارج در زمانی صورت گرفت كه علی علیه السلام مردی شصت ساله است.

ما همان مقدار نیرویی كه در جوانی داریم ، از چهل سالگی به آن طرف تحلیل می رود . به پنجاه سالگی كه می رسیم اینقدر ضعیف و ناتوان هستیم كه پیری را احساس می كنیم.

علی سلام الله علیه در شصت سالگی با سی سالگی خودش فرق نكرده است.

اگر در جوانی با عمرو بن عبد ود نبرد می كند ، در سن شصت سالگی با كریز بن الصباح نبرد می كند.

نگویید علی مرد استثنایی است . عموم مردم این جور بودند . مالك اشتر نخعی كه آن شجاعت ها را در جنگ صفین از خود نشان داده است پیرمرد است ، یعنی مردی است كه در حدود شصت سال دارد.

در جنگ جمل همین مالك اشتر و عبد اللّه بن زبیر- كه جوان و بسیار شجاع بود- با یكدیگر نبرد كردند. اینقدر یكدیگر را زدند و دفاع كردند كه دیگر از شمشیر كاری ساخته نبود . آخر ، كار به كشتی گیری رسید.

در اینجا مالك اشتر ، عبد اللّه را به زمین می زند . همین كه عبد اللّه را به زمین زد عبد اللّه فریاد كشید : «اُقْتُلونی وَ مالِكاً» ؛ هم مرا بكشید هم مالك را . بالاخره اینها را از یكدیگر جدا كردند.

بعد از مدتی كه از قضیه گذشت و جنگ جمل خاتمه پیدا كرد ، یك روز مالك اشتر با عایشه - كه خالۀ عبد اللّه بود- ملاقات می كند . عایشه از روی گله و شكایت می گوید : تو آن روز با خواهرزادۀ من چنین و چنان كردی.

مالك اشتر قسم خورد كه سه شبانه روز بود غذا نخورده بودم ، اگر من چیزی خورده بودم خواهرزاده ات جان سالم از دست من بدر نمی برد.

در جنگ خندق مسلمانها از گرسنگی سنگ به شكم خودشان می بستند و مردانه می جنگیدند . این خارج از قانون خلقت و طبیعت نیست.

منبع :

کتاب مجموعه آثار شهید مطهری ، جلد 21 ، صص66-67

باز هم امروز منطق علی طرفدار دارد!

قصه ای را شنیده ام كه خیلی وقتها پیش اتفاق افتاده . یكی از علمای یكی از شهرستانهای فارس - كه در قدیم خطاط زیاد داشته - به تهران آمده و در یكی از مسافرخانه های تهران ساكن شده بود . در اینجا پولش را دزد می زند . مرد محترمی بوده . هیچ كس را هم نمی شناخته كه از او كمك بگیرد . بعد طرحی به فكرش می رسد برای اینكه تحصیل پولی كند . می آید فرمان امیرالمؤمنین به مالك اشتر را روی یك كاغذ اعلا با یك خط بسیار عالی می نویسد كه آن را به صدر اعظم وقت اهدا كند. (طبق معمول، اینها هم پولی می دادند) خیلی روی آن زحمت می كشد . بعد وقت می گیرد و نزد آن آقای صدراعظم می رود .

او نگاه می كند و می پرسد چیست؟ می گوید فرمان امیرالمؤمنین سلام الله علیه به مالك اشتر است.

می فهمد كه این برای دریافت كمك آمده . آن آقا كمی می نشیند . بعد می خواهد برود . می گوید نه ، شما بفرمایید . باز می نشیند . مردم می آیند و می روند . آخر وقت می شود ، می بیند خبری نشد . دوباره بلند می شود كه برود . می گوید نه ، شما بفرمایید . وقتی كه همه غیر از نوكرها می روند ، این عالم باز می خواهد برود . صدر اعظم می گوید نه ، شما بفرمایید ، من با شما كار دارم.

وقتی كه همه ی مراجعه كنندگان رفتند ، به فرّاش می گوید در را ببند ، هیچ كس داخل نیاید . به آن آقا می گوید بیا جلو . كنارش می نشیند . می گوید این را برای چه آورده ای؟ آن عالم می گوید: شما صدر اعظم هستید ، من فكر كردم اگر بخواهم به شما خدمتی بكنم چیزی از این بهتر نیست كه فرمان امیرالمؤمنین سلام الله علیه را كه دستور حكومت است و یك حاكم اگر بخواهد بر طبق موازین اسلامی حكومت كند این گونه باید حكومت كند ، به شما اهدا كنم . فكر كردم می توانم از این راه خدمتی بكنم.

گفت : بیا جلو . او را خوب نزدیكش آورد و به آرامی گفت : من از خودت یك چیزی می پرسم . خود علی به این عمل می كرد یا نمی كرد؟ بله، عمل می كرد. گفت : خودش كه عمل كرد چه نتیجه ای گرفت؟ آیا جز شكست چیزی نصیبش شد كه تو حالا این را برای من آورده ای؟

گفت : جوابت را همین جا به تو می دهم . تو چرا این را جلو مردم به من نگفتی؟ صبر كردی مردم بروند . مردم هم كه رفتند چرا جلو نوكرهای خودت نگفتی؟ تازه نوكرهایت را بیرون كردی و آرام به گوشم می گویی. از كی می ترسی؟ از این مردم می ترسی. از چه چیزِ مردم می ترسی؟ غیر از همین علی است كه الآن در همین مردم حلول كرده؟

معاویه كه مثل تو عمل می كرد الآن كجاست؟ تو خودت هم مجبوری كه حالا معاویه را لعنت بكنی .

ولی علی سلام الله علیه به دلیل همین منطقش [اكنون زنده است] پس علی شكست نخورده.

باز هم امروز منطق اوست كه طرفدار دارد ، پس باز هم حق پیروز است.

منبع :

کتاب مجموعه آثار شهید مطهری ، جلد 15 ، صص 1012-1013