زیبای حکیمانه

سرگردانی و تحریم تکوینی چهل سالۀ بنی اسرائیل در بیابان (1)

خَرق عادت همراه با ادعا و تحدّی را معجزه می نامند.

خَرق عادت گاهی در سرعت است و زمانی در کُندی.

اگر خَرق عادت به تندی باشد ، طی الأرض نامیده می شود ؛ مانند آوردن تخت ملکۀ سبأ از یمن به فلسطین به مقدار چشم بر هم زدن یا کمتر از آن. «أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ» سوره نمل/40

و چنانچه به کُندی تبدیل شود ، تیه فی الأرض - «يَتِيهُونَ فِي الْأَرْضِ» سوره مائده / 26 - می شود ؛ یعنی اگر سرزمین و مسافت معیّنی – یعنی صحرای سینا به وسعت 6 فرسخ یا 9 فرسخ یا 12 فرسخ - را که انسان می تواند چند روزه یا چند ساعته بپیماید،

به چهل سال سرگردانی طی شود و پس از آن نجات یابد ،

این هم خود خَرق عادت است و چون برابر اذن خدا به دست پیامبر الهی انجام می شود معجزه خواهد بود.

منبع :

کتاب تفسیر تسنیم ، آیه الله جوادی آملی ، جلد 22 ، ص291

علم رمل را معجزه دانیال نبیّ علیه السلام گفته اند .

منبع :

کتاب هزار و یک کلمه ، آیه الله حسن زاده آملی ، ج 5 ، کلمه 515 ، ص411

امور خارق العاده

اموری که خارق عادت اند [ یعنی با طبیعت مأنوس نیستند ] را به چهار قسم تقسیم کرده اند:

1- معجزه ؛ که مختص انبیاء علیهم السلام است.

2- کرامت ؛ مختص ائمه و اولیای الهی علیهم السلام است که شخص بتواند زیر پوشش ولایت ، خرق عادت کند.

3- اعانت ؛ که مختص مؤمنان متوسط است.

4- اهانت ؛ که مختص سایرین نظیر مسیلمه ی کذّاب ؛ وی برای افزایش آب ، به درون چاه ، آب دهان انداخت و آب چاه خشک شد! این توهینی است نسبت به او و تثبیتی است نسبت به اصل رسالت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم.

منبع :

کتاب سیره رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در قرآن ، آیه الله جوادی آملی ، ج 9 ، ص53-54