معتادان !
مواد مخدر :
اعتياد به مواد مخدر از هر نوع كه باشد اعم از خواب‌آور ، مختل كنندۀ حواس و مست كننده - مانند ترياك ، بنگ ، حشيش و هروئين و... - حرام است و حتى بسيارى از فقيهان جواز استفادۀ طبّى از برخى مواد مخدر را ، به ضرورت و انحصار درمان به آن و منجرّ نشدن به اعتياد مشروط كرده‌اند.
معتادان :
ترك اعتياد در صورت امكان و در پى نداشتن ضرر ، واجب است.
معرّفى معتادان به مراكز درمانى در صورتى كه كمك به درمان آنها باشد و اطمينان به عدم ضرر كلّى مانند مرگ معتاد وجود داشته باشد جايز است.
دادن صدقات و كمك‌هاى مردمى به معتاد فقير در صورت علم به مصرف آنها در مواد مخدر ، جايز نيست.
البته دادن خمس و زكات به معتادى كه ترك اعتياد برايش ممكن نيست ، به مقدار رفع نيازهاى ضرورى، جايز است.
معتادى كه مقرّرات كشورى مانع رفتن او به حج است و نمى‌تواند اعتياد را ترك كند ، اگر قبل از اعتياد مستطيع شده و به حج نرفته است ، حج بر او واجب است و در صورت يأس از ترك اعتياد ، بايد نايب بگيرد ، امّا اگر قبل از اعتياد استطاعت نداشته ، پس از آن نيز مستطيع نيست ، مگر بتواند با ترك اعتياد يا غير آن ، اجازۀ رفتن بگيرد.
اگر براى شخص معتاد به مواد مخدّر ، ترك اعتياد و روزه گرفتن بدون مصرف آن ممكن نباشد ، واجب است از مفطرات ديگر غير از مواد مخدّر پرهيز نمايد و از آن هم به مقدار ضرورت اكتفا كند.
ناتوانى شوهر در آميزش بر اثر اعتياد به هروئين و مانند آن ، موجب جواز فسخ ازدواج نيست ، امّا اگر خطر اعتياد يا ضرر جانى براى زن وجود داشته باشد ، جايز است زن در خانۀ شوهر نماند ؛ هر چند طلاق وى موقوف به اذن و رضايت شوهر است.
دخانيات:
اگر استعمال دخانيات مانند سيگار ، توتون و تنباكو و اعتياد به آن ، ضرر عمده داشته باشد ، حرام است.
گرفتن روزۀ واجب ، بر شخص معتاد به سيگار و مانند آن واجب است.
منبع :
کتاب فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام . آیه الله محمود هاشمی شاهرودی رضوان الله علیه ، ج1 ،ص569
786