آغاز و پایان سوره ها به منزله ی متن و شرح
آنچه در آغاز سوره ذكر شده است به منزله متن است و آنچه تا پايان سوره ميآيد به منزله شرح می باشد .
اگر در آغاز سوره سخن از « حكيمِ خبير » به ميان آمد تا پايان سوره, تبيين حكمت خدا و خبير بودن خدا مطرح است .
گاهي پايان يك آيه اسمي يا دو اسم از اسماي حسناي خداست اين اسمي كه در پايان آيه مطرح است اين ضامن مضمون خود آيه است .
اما وقتي در آغاز سوره اسماي الهي مطرح است اين به منزله سرفصل و متن است كه تا پايان سوره بايد اين يك اسم يا دو اسم را شرح كرد.
منبع :
تفسیر سوره مبارکه سبأ / آیه الله جوادی آملی / جلسه اول / (1392/03/07)
سه شنبه ۱۴۰۱/۱۰/۲۷ | 19:21
786