زیبای حکیمانه

رَقْص آن‌جا کُن که خود را بِشْکَنی

پَنبه را از ریشِ شَهْوت بَرکَنی

رَقْص و جَولان بر سَرِ میدان کُنند

رَقْص اَنْدَر خونِ خود مَردان کُنند

چون رَهَند از دستِ خود، دَستی زَنَند

چون جَهَند از نَقصِ خود، رَقصی کُنند

مُطرِبانْشانْ از دَرون دَف می‌زَنَند

بَحْرها در شورَشان کَف می‌زَنَند

تو نبینی لیکْ بَهْرِ گوشَشان

بَرگ‌ها بَر شاخ‌ها هم کَف‌زَنان

تو نبینی بَرگ‌ها را کَف زدن

گوشِ دل باید، نه این گوشِ بَدَن

گوشِ سَر بَربَند از هَزْل و دروغ

تا بِبینی شَهرِ جانِ بافُروغ

منبع :

ابیات 95 تا 101 دفتر سوم مثنوی معنوی

قِصّه خورَندگانِ پیل بَچه از حرص و تَرکِ نصیحَتِ ناصِح

او در میدان جنگ مراقب حدود الهی و شرعی بود !

شهید عزیزمان حاج قاسم سلیمانی یک فرمانده جنگاورِ مسلّط بر عرصه‌ی نظامی بود ، هم در عین حال بشدّت مراقب حدود شرعی بود.

در میدان جنگ ، گاهی افراد حدود الهی را فراموش میکنند ، میگویند وقت این حرفها نیست ؛ او نه ، او مراقب بود.

آنجایی که نباید سلاح به کار برود ، سلاح به کار نمیبُرد ؛ مراقب بود که به کسی تعدّی نشود ، ظلم نشود ؛ احتیاط‌هایی میکرد که معمولاً در عرصه‌ی نظامی ، خیلی‌ها این احتیاط‌ها را لازم نمیدانند ؛ [لکن] او احتیاط میکرد.

به دهان خطر میرفت امّا جان دیگران را تا میتوانست حفظ میکرد ؛ مراقب جان نزدیکانش ، اطرافیانش، سربازانش ، همکارانش در ملّتهای دیگر که در کنار او بودند ، بود.

منبع :

بیانات رهبر معظم انقلاب مدظله العالی در دیدار مردم قم ۱۳۹۸/۱۰/۱۸